Naamsverwarring

Even een wat eerdere blog deze week, want het is hier vandaag wel heel rustig (tot nu toe) en ik ben al weer thuis. Deze week deed Rebecca kindergeneeskunde en ik een beetje een van alles en nog wat. Dinsdag keek ik mee met de HIV kliniek. De HIV patienten komen ongeveer 1x per maand en hebben dan deels een gezamelijk programma en daarna individueel. Het was dinsdag de koudste en natste dag van het jaar (hoop ik ;) ), en de dag begon buiten met een preek in het Luganda en onderwijs. Dus ik zat lekker te bibberen in de regen in zomerjurk. terwijl ik er niks van kon verstaan. Het onderwijs ging dit keer over alcoholgebruik en het innemen van anti-HIV medicatie. Bij deze medicatie is therapietrouw namelijk heel belangrijk en alcohol kan er voor zorgen dat mensen hun medicatie vergeten in te nemen. Vervolgens werd er iets verteld over huiselijk geweld. De 'eenvoudige' patienten mochten daarna gaan; Zij hoeven maar eens per drie maanden te komen en krijgen dan alleen nieuwe medicijnen. De overige patienten werden gewogen, de niet-ingenomen pillen werden geteld en er werd zo nodig bloedonderzoek gedaan of voedingsadvies gegeven. Wanneer zij klachten hebben worden ze door de arts gezien. Helaas voor mij, maar gelukkig voor de patienten bleken de 'klachten' wel mee te vallen en werd er met name over familiezaken gesproken.
Rebecca heeft op de kinderafdeling een tijd gezellig gekletst met de student-nurses. Ze waren erg benieuwd hoe wij ooit de kou in Nederland kunnen handelen. Je moet je realiseren dat ze hier niet eens weten wat een kachel is en toen Rebecca dan ook vertelde over haar elektrische deken, moesten ze erg hard lachen en vroegen ze bezorgd of ze niet bang was om ge-elektrocuteerd te worden. Ook waren ze verbaasd toen Rebecca vertelde dat konijnen niet werden gehouden om op te eten maar om te knuffelen. Ze vonden het vreemd dat we vlees in de supermarkt kopen en nog nooit een kip hebben geplukt. Op een foto van een legbatterij reageerden ze dan wel weer positief en ze begrepen niet wat er verkeerd aan was in onze ogen.
Woensdag ging ik mee met het community-team dat o .a. zwangerenzorg en vaccinaties voor kinderen in de omliggende dorpen verzorgt. Men had wat moeite mijn naam goed te verstaan, dus ik heb me ongeveer 10x geprobeerd voor te stellen, wat telkens de respons 'no, i mean: What's your name?' opleverde. Ik begreep niet helemaal waar het aan lag maar ging er maar vanuit dat het de lastige uitspraak zou zijn. Donderdag ging ik mee met een Oegandese arts-assistente naar female-medical ward. Ook daar stelde ik me voor aan verpleegkundige, wat tot enige hilariteit leidde. Er werd voorzichtig geinformeerd of mijn naam een specifieke betekenis heeft. In het Luganda (en ook in andere locale talen) blijkt Malaya (R en L zijn hier het zelfde) helaas niet zo'n fijn woord te zijn. Onbewust heb ik me de afgelopen maand voorgesteld als prostituee :o. We hebben er flink om gelachen. Gelukkig ben ik er nu achter gekomen en probeer ik er aan te denken om me direct als Maria voor te stellen.
Om dat we het deze week niet zo druk hadden zijn we van plan dit weekend allebei een dagje weekenddienst mee te doen. In het weekend zijn twee arts-assistenten verantwoordelijk voor het hele ziekenhuis en we kunnen met een van hen mee. Donderdagavond kwam ze langs voor de gezelligheid en om onze appel-kaneelcakejes te proeven. Ook heeft ze even geholpen met het pellen en snijden van het stuk suikerriet dat ik in de community had gekregen. We vertelden haar dat ik infuusprikles heb gekregen van Rebecca en haar mocht gebruiken als proefpersoon, Ze vroeg ons waarom we niet gewoon een patient op zaal een infuus hadden gegeven; het is hier gebruikelijk gewoon een patient uit te kiezen om 'op te oefenen', of de patient nu een infuus/neusmaagsonde/etc nodig heeft of niet. Ook vertelde ze dat ze tijdens haar stage zowel anaesthesist, operateur als operatie-assistente was tijdens haar eerste keizersnede, omdat alleen zij en een medestudent beschikbaar waren om de operatie uit te voeren. Het feit dat wij in Nederland voor elke afdeling een andere arts-assistent hebben en je daardoor van andere vakgebieden al snel weinig meer weet was voor haar dan weer bizar.
Vandaag komen er 5 verpleegkunde studenten uit Noord-Ierland bij, dus het wordt het een gezellige drukte in het guesthouse. De verpleegkundestudenten hier dragen een blauwe uniform-jurk met witte schort en een wit 'mutsje' in hun haar, dus we zijn benieuwd of dit uniform deze mzungu-zusters ook zal staan ;) Fijn weekend allemaal!